IUCN-status: Niet bedreigd (2010)

Nederlandse naam: Dwerggoerami.

Wetenschappelijke naam: Trichogaster lalius.

Synoniemen: Trichopodus lalius, Colisa lalius, Polyacanthus lalius, Colisa lalia, Colisha lalius, Colisa unicolor.

Oorsprong: Zuid-Azië.

Biotoop: Aziatisch.

Geslachtsonderscheid: Het mannetje is opvallend kleurrijker dan het vrouwtje. Daarnaast heeft het mannetje een rugvin die eindigt in een punt, terwijl die van het vrouwtje een ronde vorm heeft.

Temperatuur: 22 - 26 graden Celsius.

pH: 6,5 tot 7,5.

GH: 5 tot 16.

Licht: Matig.

Beplanting: Dichte randbeplanting en wat drijfplanten.

Bodembedekking: Zand of grind en bij voorkeur in een donkere kleur. Stukken (kien)hout, rotsen en/of takken worden zeker op prijs gesteld.

Stroming: Zwak.

Leeftijd: 4 jaar.

Lengte: 4 tot 6 cm.

Voedsel: Droogvoer, diepvriesvoer.

Aquariummaat: 80 cm.

Waterlaag: Boven het midden.

Karakter: Zeer vreedzaam.

Aantal: Paartje.

Geschikt voor: Beginners met enige ervaring.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Ja.

Tijd voor uitkomen eitjes: Na ongeveer 24 uur.

Bijzonderheden: Van de Dwerggoerami zijn inmiddels diverse kweek/kleurvariëteiten. Helaas is dit de soort niet ten goede gekomen en zijn dergelijke vissen erg zwak wat gezondheid betreft. Het mannetje van de Dwerggoerami is echter een prachtige verschijning.

​

Kweekinfo: De kweek van de Dwerggoerami is redelijk eenvoudig.

Voor een succesvolle kweek gebruikt men idealiter een aparte kweekbak die speciaal voor dit doel wordt ingericht. De kweekbak dient te worden gevuld met een laag water van ongeveer 12 á 15 centimeter hoog, en het is belangrijk dat er absoluut geen stroming in het water aanwezig is. Het is belangrijk om de kweekbak te voorzien van een aantal drijfplanten of andere planten met bladeren die op het wateroppervlak drijven. Deze drijvende planten spelen een essentiële rol, omdat ze helpen om het schuimnest dat het mannetje maakt op zijn plaats te houden. Nadat het koppel in de kweekbak is geplaatst, dient men de temperatuur langzaam te verhogen tot een ideale waarde van 26-28 graden Celsius, wat gunstig is voor het kweekproces.

Het mannetje zal vervolgens beginnen met het bouwen van een schuimnest, een cruciaal onderdeel van de voortplanting. Zodra de balts is voltooid, gaan de goerami's over tot de ei-afzetting. Het mannetje neemt de leiding door de bevruchte eitjes op te vangen en deze zorgvuldig in het schuimnest te spuwen. Een nest kan indrukwekkend genoeg wel 500 eitjes bevatten, wat wijst op het potentiële succes van de kweek. Het is van groot belang dat het vrouwtje na het afzetten van de eitjes onmiddellijk uit de kweekbak wordt verwijderd, omdat het mannetje haar anders voortdurend zal verjagen en zelfs agressief kan worden, met mogelijk fatale gevolgen voor het vrouwtje.

Het mannetje zal de verantwoordelijkheid op zich nemen om voor het nest te zorgen en het tegen mogelijke bedreigingen te bewaken. Eitjes die naar beneden zinken worden door het mannetje met uiterste zorgvuldigheid in de bek opgepakt en weer in het schuimnest teruggeplaatst. Dit gedrag onderstreept het belang van een waterniveau van slechts 12 á 15 centimeter in de kweekbak. Dankzij deze beperkte waterhoogte hoeft het mannetje geen grote afstanden af te leggen om de gezonken eitjes terug naar het nest te brengen, wat zijn taak aanzienlijk vergemakkelijkt en de kans op een succesvolle kweek verhoogt.

De jongen komen doorgaans na ongeveer 24 uur tevoorschijn uit de eitjes, wat een spannend moment is voor de kweker. Ongeveer 3 tot 4 dagen na het uitkomen beginnen de jongen zelfstandig te zwemmen en kunnen ze voorzichtig worden gevoerd. In eerste instantie is het aan te bevelen om vloeibaar voedsel te gebruiken, waarna geleidelijk overgegaan kan worden op Artemia-naupliën en fijn stofvoer om de jongen verder te laten groeien. Zodra de jongen zelfstandig beginnen te eten, is het belangrijk om ook het mannetje uit de kweekbak te verwijderen, zodat de jongen zich in alle rust verder kunnen ontwikkelen.