IUCN-status: Gevoelig (2018)

Nederlandse naam: Zebra flavus.

Wetenschappelijke naam: Chindongo flavus.

Synoniemen: Pseudotropheus flavus, Pseudotropheus dinghani.

Oorsprong: Afrika (Malawi Meer).

Biotoop: Afrikaans.

Geslachtsonderscheid: Volwassen mannetjes zijn groter en wat kleurrijker (vooral tijdens de paring) dan de vrouwtjes.

Temperatuur: 24 - 28 graden Celsius.

pH: 7,5 tot 8,5.

GH: 12 tot 16.

Licht: Normaal.

Beplanting: Beplanting wordt door ze vaak aangevreten, Javavarens redden het nogwel eens.

Bodembedekking: Bij voorkeur een zandbodem, echter de vele rotsen zijn belangrijker dus daar moeten er genoeg van aanwezig zijn.

Stroming: Matig tot hard.

Leeftijd: 7 jaar.

Lengte: Vrouwtjes tot 9 cm en mannetjes tot 12 cm.

Voedsel: Hoofdvoedsel zijn algen en plankton. Daarnaast droogvoer, diepvriesvoer, groenvoer en levend voer. Geef ze nooit rode muggen of tubifex. Dit kan zeker bij de herbivore Mbuna leiden tot de ziekte Malawi Bloat.

Aquariummaat: 120 cm.

Waterlaag: Midden en onder.

Karakter: Mannetjes onderling kunnen zeer agressief zijn.

Aantal: 1 mannetje met 3 vrouwtjes.

Geschikt voor: Beginners met enige ervaring.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Nee.

Tijd voor uitspugen eitjes: Na ongeveer 18 dagen.

Bijzonderheden: Houd deze soort niet samen met andere Chindongo-soorten om kruisingen te voorkomen. Wees ook voorzichtig met soorten die op de Chindongo flavus lijken, omdat deze gemakkelijk voor soortgenoten kunnen worden aangezien en daardoor aangevallen kunnen worden.

Kweekinfo: Het kweken met deze soort is tamelijk eenvoudig.

Tijdens de paring doet het mannetje enorm zijn best om indruk te maken, en zijn kleuren zijn dan op hun allermooist en meest intens. Hij probeert op allerlei manieren het vrouwtje voor zich te winnen en zal haar door middel van subtiele trillende bewegingen verleiden om naar een strategische plek te komen. Deze plek heeft hij zorgvuldig uitgekozen en voorbereid, vaak achter wat stenen of andere schuilplaatsen. Hier heeft hij in de bodem een kuil van ongeveer 10 centimeter doorsnede gegraven, helemaal klaar voor het voortplantingsritueel. Dit is de plaats waar de paring uiteindelijk plaats zal vinden.
De eitjes worden tijdens deze paring bevrucht door middel van de zogenaamde eivlekmethode. Dit is een interessant proces waarbij het vrouwtje de bevruchte eitjes vervolgens in haar muil opneemt, waar ze verder worden uitgebroed. Deze soort is namelijk een maternale muilbroeder, wat betekent dat alleen het vrouwtje deze zorg op zich neemt. Het aantal eitjes per nest varieert meestal tussen de 10 en 30 stuks, afhankelijk van diverse omstandigheden. Na een broedperiode van ongeveer 18 dagen worden de jongen door het vrouwtje uit haar muil uitgespuugd. Vanaf dat moment moeten ze zelfstandig verder, want ze worden niet opnieuw in haar muil toegelaten, zelfs niet als er gevaar dreigt. De jongen staan er dan volledig alleen voor en zullen hun eigen weg moeten vinden. Als je ervoor wilt zorgen dat hele nesten het overleven, wordt geadviseerd om het vrouwtje na ongeveer twee weken broeden uit te vangen en apart te zetten in een veilige omgeving. Het is echter belangrijk om dit niet te vroeg te doen, omdat er dan een risico bestaat dat ze de eitjes voortijdig uitspuugt en niet meer oppakt. Je moet dus goed het juiste moment afwachten. Na ongeveer 18 dagen broeden zal ze de jongen vanzelf uitspugen. Op de eerste dag na het uitspugen laat ze de jongen nog met rust en is er geen direct gevaar. Maar daarna verandert haar gedrag, en zal ze de jongen als voedsel gaan zien. Het is dan cruciaal om haar tijdig te verplaatsen, zodat de jongen veilig blijven. De jongen kunnen vanaf het moment dat ze uitgespuugd zijn, direct gevoerd worden met fijngewreven droogvoer. Houd er echter rekening mee dat deze vissoort herbivoor is. Dit betekent dat je voorzichtig moet zijn met het geven van artemia of ander levend voer. Geef dit liever niet te vaak of in te grote hoeveelheden. Een betere optie is bijvoorbeeld spirulina, dat beter aansluit bij hun natuurlijke dieet.

Chindongo saulosi