IUCN-status: Niet bedreigd (2018)

Nederlandse naam: Hockeystick.

Wetenschappelijke naam: Thayeria boehlkei.

Synoniemen:

Oorsprong: Komen voor in de bovenloop van de Maranon, een Peruaanse zijrivier van het Amazonegebied.

Biotoop: Zuid-Amerikaans.

Geslachtsonderscheid: Moeilijk te zien, maar de vrouwtjes zijn iets voller gebouwd dan de mannetjes.

Temperatuur: 22 - 26 graden Celsius.

pH: 6,5 tot 7,5.

GH: 8 tot 20.

Licht: Matig.

Beplanting: Normale beplanting en drijfplanten.

Bodembedekking:  Zand of grind. Wat bladafval (gedroogde eiken of beuken bladeren) op de bodem en (kien)hout of takken worden zeker ook op prijs gesteld.

Stroming: Matig.

Leeftijd: 5 jaar.

Lengte: 4 cm tot 6 cm.

Voedsel: Droogvoer, diepvriesvoer en levend voer.

Aquariummaat: 60 cm.

Waterlaag: Midden.

Karakter: Zeer vreedzaam.

Aantal: Schooltje van minstens 6 vissen.

Geschikt voor: Beginners.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Ja.

Tijd voor uitkomen eitjes: Binnen 1 dag.

Bijzonderheden: De Hockeystick is een kampioen wat springen betreft, zorg dus voor een goed afgesloten aquarium. Er zijn sprongen bekend tot wel 2 meter hoog.

Kweekinfo: Het kweken  met de Hockeystick is vrij eenvoudig en het visje is zeer productief.

Men heeft een vrij grote kweekbak nodig van ongeveer 40 liter om een geschikte omgeving te creëren voor het kweken. De kweekbak dient voorzien te zijn van veel fijnbladige planten, aangezien er wel tot 1000 eitjes afgezet kunnen worden, en deze eitjes worden zorgvuldig tussen de planten gelegd. Het water in de bak moet licht zacht tot zuur zijn, met een ideale pH-waarde van ongeveer 5,5. Om optimale omstandigheden te waarborgen, is een temperatuur van 26 graden Celsius vereist voor een goed verloop van het kweekproces.

Als de vrouwtjes klaar zijn om te paren, is dat doorgaans heel duidelijk zichtbaar doordat ze een opvallend dikke buik krijgen, gevuld met de vele eitjes die ze bij zich dragen. De paring vindt meestal plaats in de avonduren en kan er wat agressief en onstuimig uitzien. Nadat de eitjes zijn afgezet, is het van groot belang om de ouders direct te verwijderen, omdat ze anders geneigd zijn om de afgelegde eitjes op te eten. Zodra de ouders zijn verwijderd, is het ook essentieel om direct een gedeelte van het water te verversen. Dit komt doordat het mannetje tijdens de paring een aanzienlijke hoeveelheid sperma produceert, wat het water kan verontreinigen en mogelijk schadelijk kan zijn voor de eitjes.

De eitjes komen meestal al binnen een dag uit, maar de jongen zijn uiterst moeilijk te zien omdat ze extreem klein zijn en bijna onzichtbaar lijken. Voor de voeding van de jongen is het noodzakelijk om hen zéér klein voer aan te bieden, zoals micro aaltjes en het allerfijnste infuus, zodat ze voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen om te overleven. Helaas is het vaak het geval dat veel van de jongen het niet overleven, omdat de omstandigheden bijzonder veeleisend zijn en de jongen kwetsbaar blijven gedurende hun vroege levensfase.