IUCN-status: Niet bedreigd (2020)

Nederlandse naam: Vlagcichlide.

Wetenschappelijke naam: Mesonauta festivus.

Synoniemen: Heros festivus, Mesonauta festiva, Mesonauta festivum.

Oorsprong: Peru, Brazilië, en Guyana.

Biotoop: Zuid-Amerikaans.

Geslachtsonderscheid: Pas te zien als ze volwassen zijn. Mannetjes worden groter en zijn forser gebouwd dan de vrouwtjes. Ook heeft het mannetje een meer afgeronde kop en een grotere vinbouw.

Temperatuur: 23 - 27 graden Celsius.

pH: 5,8 tot 7.

GH: 3 tot 6.

Licht: Matig.

Beplanting: Gebruik stevige planten want ze lusten wel een hapje plantaardig voer. Drijfplanten om het licht te dimmen worden ook op prijs gesteld.

Bodembedekking: Zand of (afgerond) grind wordt aanbevolen alhoewel het geen echte gravers zijn. Verder veel stukken hout, takken en stenen mogen ook niet ontbreken.

Stroming: Matig tot sterk.

Leeftijd: 12 jaar.

Lengte: Mannetje tot 20 cm en vrouwtje tot 12 cm.

Voedsel: Droogvoer, diepvriesvoer en levend voer. Geef ze ook zo nu en dan een algentablet, dat voorkomt dat ze aan de planten gaan knabbelen.

Aquariummaat: 150 cm.

Waterlaag: Midden.

Karakter: Vreedzaam, tegenover soortgenoten (mannetjes) mild agressief.

Aantal: 1 mannetje en 2 of 3 vrouwtjes.

Geschikt voor: Beginners met enige ervaring.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Mogelijk, mits de medebewoners niet al te klein zijn.

Tijd voor uitkomen eitjes: Na 3 dagen.

Bijzonderheden: Ze zijn behoorlijk vreedzaam maar kunnen wel eens heftig uit de hoek komen om hun territorium te beschermen. Dat blijft echter bij verjagen en schijnaanvallen, er zullen nooit slachtoffers vallen.

Kweekinfo: Niet gemakkelijk, het moeilijkste is om een geschikt paartje te vinden omdat op jongere leeftijd er nog geen verschil te zien is tussen de mannetjes en de vrouwtjes.

De Vlagcichlide is een substraatbroeder, wat betekent dat hij zijn eitjes het liefst afzet op stevige plantenbladeren, (kien)hout of een ander geschikt en stevig object. Zowel het mannetje als het vrouwtje zullen eerst zeer grondig het oppervlak van het gekozen substraat reinigen om ervoor te zorgen dat het helemaal schoon en vrij van vuil is. Zodra dit gedaan is, zal het vrouwtje de eitjes op het substraat afzetten en vervolgens zal het mannetje de eitjes zorgvuldig bevruchten. Beide ouders nemen daarna de verantwoordelijkheid op zich om om de beurt voor de eitjes te zorgen. Ze zullen de eitjes voortdurend bewaaieren om ze van zuurstof te voorzien en tegelijkertijd beschermen tegen mogelijke bedreigingen.

Na een periode van ongeveer drie dagen komen de larven tevoorschijn en blijven deze aanvankelijk nog aan een draadje hangen. Vervolgens zullen de ouders de jongen zorgvuldig naar een speciaal broedkuiltje brengen, waar de larven in veiligheid blijven totdat ze verder ontwikkeld zijn. Vanaf dit moment kan men beginnen met het voeren van de jongen, bijvoorbeeld met levende jonge Artemia, wat een uitstekende eerste voeding is voor hun groei en vitaliteit.