IUCN-status: Niet bedreigd (2010)

Nederlandse naam: Diklipgoerami.

Wetenschappelijke naam: Trichogaster labiosa.

Synoniemen: Trichogaster labiosus, Colisa labiosa, Colisa labiosus.

Oorsprong: Azië (Birma en India).

Biotoop: Aziatisch.

Geslachtsonderscheid: Het mannetje heeft iets opvallendere kleuren dan het vrouwtje. Daarnaast eindigt de rugvin van het mannetje in een punt, terwijl deze bij het vrouwtje afgerond is. Het vrouwtje valt ook op door haar iets rondere buik.

Temperatuur: 22 - 26 graden Celsius.

pH: 6,5 tot 7,5.

GH: 5 tot 8.

Licht: Matig.

Beplanting: Dichte randbeplanting en wat drijfplanten.

Bodembedekking: Zand of grind en bij voorkeur in een donkere kleur. Stukken (kien)hout, rotsen en/of takken worden zeker op prijs gesteld.

Stroming: Zwak.

Leeftijd: 7 jaar.

Lengte: 5 tot 10 cm.

Voedsel: Droogvoer, diepvriesvoer en levend voer.

Aquariummaat: 100 cm.

Waterlaag: Boven het midden.

Karakter: Zeer vreedzaam.

Aantal: 1 mannetje met meerdere vrouwtjes.

Geschikt voor: Beginners met enige ervaring.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Ja.

Tijd voor uitkomen eitjes: Na ongeveer 24 uur.

Bijzonderheden: Er zijn inmiddels meerdere kleurvariëteiten zoals oranje en rood.

Kweekinfo: De kweek van de Diklipgoerami is redelijk eenvoudig.

Voor een succesvolle kweek neemt men een ruime kweekbak, zodat de vissen voldoende ruimte hebben om zich vrij te bewegen en hun gedrag op een natuurlijke manier te vertonen. De kweekbak dient te worden gevuld met een laag water van ongeveer 12 á 15 centimeter diep, waarbij erop gelet moet worden dat er geen stroming in het water aanwezig is. Voorzie de kweekbak van een aantal drijfplanten of planten waarvan de bladeren op het wateroppervlak drijven, zodat er voldoende beschutting en ondersteuning is. Deze planten spelen een belangrijke rol, omdat ze helpen om het schuimnest op zijn plaats te houden en te beschermen tegen verstoring. Nadat het koppel in de kweekbak is geplaatst, verhoogt men geleidelijk de temperatuur tot 28 graden Celsius om de ideale omstandigheden voor de kweek te creëren.

Het mannetje zal vervolgens beginnen met het bouwen van een groot en enigszins slordig schuimnest, wat een typisch kenmerk is van deze soort. Na de balts, waarbij het mannetje en vrouwtje elkaar benaderen en een paargedrag vertonen, gaan de goerami's over tot de daadwerkelijke ei-afzetting. Het schuimnest zal gemiddeld rond de 600 eitjes bevatten, wat een aanzienlijk aantal is. Zodra de eitjes zijn afgezet, moet het vrouwtje onmiddellijk worden verwijderd uit de kweekbak. Dit is van groot belang, omdat het mannetje haar anders constant zal achternazitten, haar zal verjagen of in extreme gevallen zelfs kan doden om het nest te beschermen.

Het mannetje neemt na de ei-afzetting de volledige verantwoordelijkheid op zich voor het nest en de zorg van de eitjes. Hij zal het nest actief bewaken tegen mogelijke bedreigingen en ervoor zorgen dat alles in goede staat blijft. Eitjes die naar beneden zinken in het water zullen door het mannetje met zorg in zijn bek worden opgenomen en zorgvuldig worden teruggebracht naar het nest. Dit gedrag is ook meteen de reden dat de waterlaag in de kweekbak slechts 12 á 15 cm diep mag zijn. Op deze manier hoeft het mannetje niet onnodig veel afstand af te leggen om de gezonken eitjes weer naar hun plek in het nest te brengen, waardoor hij energie kan besparen en zich volledig kan richten op de bescherming van het nest.

De jongen komen doorgaans na ongeveer 24 uur uit de eitjes tevoorschijn, wat een bijzonder en fascinerend proces is om te observeren. Zodra de jongen beginnen te zwemmen en zelfstandig door de bak bewegen, kunnen ze geleidelijk worden gevoerd met Artemia-naupliën en fijn stofvoer om hun groei te ondersteunen. Op dit punt moet het mannetje ook uit de kweekbak worden verwijderd, aangezien hij een gevaar kan vormen voor de jongen. Dit is een cruciale stap om ervoor te zorgen dat de jongen in alle rust en veiligheid kunnen opgroeien.