IUCN-status: Niet bedreigd (2018)

Nederlandse naam: Melanochromis auratus.

Wetenschappelijke naam: Melanochromis auratus.

Synoniemen: Chromis auratus, Pseudotropheus auratus, Tilapia aurata, Chromis aurata.

Oorsprong: Afrika (Malawi Meer).

Biotoop: Afrikaans.

Geslachtsonderscheid: Mannetjes zijn niet alleen groter dan vrouwtjes, maar hebben ook een compleet andere kleur. Terwijl de vrouwtjes een warme goudkleur hebben, zijn de mannetjes donker van tint.

Temperatuur: 22 - 26 graden Celsius.

pH: 7,5 tot 8,5.

GH: 12 tot 16.

Licht: Normaal.

Beplanting: Niet noodzakelijk want ze leven tussen de rotsen.

Bodembedekking: Bij voorkeur een zandbodem. Richt de bak verder in met stenen en grotten om een natuurlijke en geschikte leefomgeving te creëren.

Stroming: Matig tot hard.

Leeftijd: 8 jaar.

Lengte: 11 cm.

Voedsel: Vooral groenvoer wat kan worden aangevuld met levend voer, diepvriesvoer en droogvoer.

Aquariummaat: 160 cm.

Waterlaag: Onder het midden.

Karakter: Mild-agressief.

Aantal: 1 mannetje met 3 of 4 vrouwtjes.

Geschikt voor: Beginners.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Nee.

Tijd voor uitspugen eitjes: 3 weken.

Bijzonderheden: Zorg voor schuilplaatsen in de vorm van stenen waartussen ze kunnen schuilen.

Kweekinfo: Het kweken met deze soort is vrij makkelijk.

Deze soort is een vruchtbare en gemakkelijk te houden soort die niet in een speciale kweekbak gehouden hoeft te worden, wat het proces voor veel hobbyisten eenvoudiger maakt. De ideale kweekgroep bestaat uit één mannetje met drie tot vier vrouwtjes, wat een goede balans biedt voor een succesvolle voortplanting. Als een van de vrouwtjes een bekje vol met eitjes heeft, kan het mannetje zonder probleem zijn aandacht verleggen naar de andere vrouwtjes. Dit zorgt ervoor dat het hele proces soepel verloopt en de voortplanting continu kan doorgaan zonder onnodige stagnatie.

Het mannetje zal actief op zoek gaan naar een geschikte plek om de eitjes te deponeren, meestal een platte steen die als ideale ondergrond dient, en vervolgens een vrouwtje proberen te lokken om eitjes af te zetten. Gedurende dit proces kan het mannetje behoorlijk ruw zijn in zijn benadering, wat de noodzaak benadrukt om meerdere vrouwtjes in de bak te houden. Als één vrouwtje geen interesse heeft om te paren, kan het mannetje simpelweg overstappen naar een ander vrouwtje, wat het proces soepel en stressvrij houdt. Zodra het vrouwtje haar eitjes heeft gelegd, neemt ze die direct in haar bek en vangt daarna het sperma van het mannetje op in haar bek om de eitjes te bevruchten.

Na een broedperiode van ongeveer drie weken spuugt het vrouwtje de jongen uit, waarna ze de jongen nog ongeveer een week zal bewaken en verzorgen om hun veiligheid te garanderen. Bij enig teken van gevaar zal ze niet aarzelen en de jongen snel weer in haar bek nemen voor bescherming. De jongen zijn direct na het uitspugen zelfstandig genoeg om gevoerd te worden, waarbij fijn gewreven vlokvoer en Artemia uitstekende opties zijn om ze gezond en sterk te laten opgroeien.