IUCN-status: Niet bedreigd (2021)

Nederlandse naam: Lantaarndragertje of Lichtvisje.

Wetenschappelijke naam: Hemigrammus ocellifer.

Synoniemen: Tetragonopterus ocellifer, Hemibrycon ocellifer, Hemigrammus ocellifer falsus.

Oorsprong: Guyana, Frans Guyana, Suriname, Peru en Brazilië.

Biotoop: Zuid-Amerikaans.

Geslachtsonderscheid: De mannetjes zijn slanker gebouwd dan de vrouwtjes en ze zijn iets kleiner. Verder heeft het mannetje een zéér klein haakje aan de anaalvin waarmee hij snel in een netje blijft hangen, wat hem weer kan beschadigen.

Temperatuur: 24 - 28 graden Celsius.

pH: 5,5 tot 7,5.

GH: 5 tot 20.

Licht: Matig.

Beplanting: Dichte beplanting en wat drijfplanten.

Bodembedekking:  Zand of grind. Wat bladafval (gedroogde eiken of beuken bladeren) op de bodem en (kien)hout of takken worden zeker ook op prijs gesteld.

Stroming: Matig.

Leeftijd: 5 jaar.

Lengte: 4 tot 5 cm.

Voedsel: Droogvoer, diepvriesvoer en levend voer.

Aquariummaat: 60 cm.

Waterlaag: Alle waterlagen.

Karakter: Redelijk vreedzaam, echter zijn het af en toe wel vinnenbijters.

Aantal: Schooltje van minstens 6 vissen.

Geschikt voor: Beginners met enige ervaring.

Geschikt voor gezelschapsaquarium: Ja.

Tijd voor uitkomen eitjes: Na 24 tot 36 uur.

Bijzonderheden: Het visje is zéér gevoelig voor witte stip. Men dient dus wel te zorgen dat ze niet gestrest raken. Ook tijdens het vangen dient men uiterst voorzichtig te zijn want hun slijmlaag beschadigt snel wat weer witte stip in de hand werkt.

Kweekinfo: Het kweken met het Lantaarndragertje is niet makkelijk.

Voordat men met het kweken begint, kan men het beste de mannetjes scheiden van de vrouwtjes om het proces zo goed mogelijk te laten verlopen. Zorg ervoor dat de vissen een gevarieerde voeding krijgen met verschillende soorten voedsel zoals droogvoer, diepvriesvoer en ook levend voer, zodat ze in optimale conditie zijn. Wacht daarna geduldig tot de vrouwtjes vol met eitjes zitten, wat te herkennen is aan een duidelijk zichtbare dikke buik. Op dat moment haalt men het vrouwtje met de meest opgezwollen buik eruit en selecteert men een mannetje dat er het mooiste en meest geschikt uitziet. Plaats dit geselecteerde paartje vervolgens samen in de gereedstaande kweekbak zodat ze kunnen beginnen met paren.

De kweekbak hoeft niet al te groot te zijn, maar moet wel goed zijn ingericht om de beste omstandigheden te bieden. Gebruik fijnbladige planten zoals Javamos om een natuurlijke omgeving te creëren; ook kan men ervoor kiezen een "afzetmop" te gebruiken in plaats van echte planten. Zorg dat het water zacht en licht zuur is, met een pH-waarde die ligt tussen de 5,5 en 6,5, en dat de temperatuur stabiel blijft tussen de 27 en 28 graden Celsius. Voor een goede waterkwaliteit is het raadzaam een sponsfilter te gebruiken dat zorgt voor een zachte filtratie, met een heel kleine hoeveelheid stroming, om de vissen en eitjes niet te verstoren.

Wanneer het paartje in de kweekbak is geplaatst, zijn er meestal al de volgende ochtend eitjes te vinden in de bak. Het aantal eitjes kan variëren, maar ligt doorgaans tussen de 200 en 1000 stuks. Zodra de eitjes zijn gelegd, is het belangrijk de ouders onmiddellijk uit de kweekbak te halen, omdat ze anders de neiging hebben om de eitjes op te eten, wat natuurlijk zonde zou zijn van de kweekinspanning en de toekomstige jongen.

De eitjes en de pas uitgekomen jongen zijn uiterst gevoelig voor invloeden van buitenaf. Daarom is het verstandig om ze in een donkere omgeving te houden, zodat ze zo min mogelijk worden gestoord en de omstandigheden zo stabiel mogelijk blijven.

De eitjes komen na 24 tot 36 uur uit, afhankelijk van de omstandigheden, en nog eens 3 tot 4 dagen later beginnen de jongen vrij rond te zwemmen. De jongen zijn in het begin ontzettend klein, en zodra ze gaan zwemmen moeten ze meteen het fijnste voer krijgen, zoals infusoria. Na verloop van tijd, wanneer de jongen groot genoeg zijn geworden, kan men overstappen op wat groter voer, zoals vers uitgekomen Artemia-naupliën en microwormpjes voor een goede groei en ontwikkeling.